پراجنا

پراجنا

فرزانگی (سانسکریت Prajñā)

حکمت و فرزانگی Prajñā [[ذهن]] را به تدریج از پلیدیها و کدورت پاک و تصفیه می‌کند.

و جریان حیات را بسوی آرامش و آسایش رهبری نموده و انسان در فنای محض [[نیروانا]] استقرار می‌یابد.[1]

خود آگاهی

وجود مطلق به سه صورت ظاهر می‌شود ولی در حقیقت فراتر از این سه صورت است که این وجود همان من مطلق یا آگاهی مطلق است که می‌درخشد.

وقتی که او علم به ظاهر پیدا کند به آن "ویشوا " گویند، وقتی علم به باطن پیدا کند به آن "تایجاسا" گویند و وقتی متمرکز در خودآگاهی است به آن "پراجنا" گویند.[2]

منابع:

[1] داریوش شایگان ''ادیان و مکتبهای فلسفی هند''، تهران، نشر امیر کبیر، چاپ چهارم، جلد اول، ۱۳۷۵ص ۳۷۳

[2]علی‌نقی باقرشاهی، ''مکتب ودانتا و وحدت‌گرایی،'' نشریه تاریخ فلسفه شماره: 17 فصل تابستان 1393 ص 11

Yazdanpanah Askari